Park Promienistych (celowo nie używam obecnej nazwy) to miejsce dla mnie szczególne. W dzieciństwie przychodziłam tu prawie codziennie na spacery z moim ukochanym dziadziusiem. Szliśmy „do ognia” – tak mówiliśmy. Bo tu kiedyś nieprzerwanie palił się znicz. Symboliczny, niegasnący płomień pamięci o dzieciach zamkniętych w obozie podczas wojny. To smutne miejsce, ale jednocześnie dające nadzieję, że dzięki naszej żywej pamięci nie powróci niosąca śmierć wojna.

Dlatego właśnie walczę o wolność, równość i staram się, by w relacjach międzyludzkich nie było nienawiści. By nie wzbudzały jej szkodliwe skrajności. By nie panował przepełniony fanatyzmem i ksenofobią nacjonalizm. Tu widzę ogromną rolę kobiet, wychowujących swoje dzieci w idei wzajemnej tolerancji.

Agatę poznałam dzięki temu projektowi. Wydała mi się szczególna, kiedy w jednym z komentarzy napisała o ważnym dla siebie miejscu – Parku Promienistych (dziś Szarych Szeregów), w którego sercu stoi Pomnik... Pękniętego Serca.

Ilekroć oprowadzam kogoś po Łodzi, zawsze zabieram go właśnie tu. To również dla mnie miejsce szczególne. Okolice mojego dzieciństwa i dorastania. Nie wiem, czy w wyobraźni dziecka może pojawić się bardziej przerażający obraz niż widok innego dziecka – zmaltretowanego, z drobnymi kosteczkami, wielką główką i napęczniałym z głodu brzuszkiem.

Kiedy piszę ten tekst, łzy napływają mi do oczu. Nie sposób pomyśleć o większej zbrodni niż ta, która przydarzyła się dzieciom w obozie przy ulicy Przemysłowej. Dziś rosną tam bujne róże, ale ogień – symbol pamięci – nie płonie. Dzięki Agacie – prawniczce, działaczce z ba-łódzkim sercem – maleńki płomyk zabłysnął chociaż na chwilę.

I tak, wierzę, że cała nadzieja w kobietach. Na świat składany z klocków szacunku, tolerancji, empatii, pokoju. Jest taki piękny mem, gdzie przy tablicy mała dziewczynka pokazuje żołnierzowi kredą namalowane na tablicy serce. Z dopiskiem: Przestańcie uczyć swoje dzieci, że wojna oznacza chwałę i bohaterstwo. Nauczcie je tego, że prawdziwą chwałą jest zapobieganie wojnie, zaś bohaterami są ludzie, którzy potrafią tego dokonać.

Agnieszka Cytacka | Łodzianki. Atlas Piękna